Niloya Havuç Hikayesi

Niloya Havuç

Niloya bahçede arkadaşı Mete ile top oynarken annesi elinde bir sepet ile yanlarına gelir. Sepeti çocukların yanına bırakıp içeriye gider. Mete ve Niloya sepeti kimin bıraktığı fark etmemiştir. Sepetin içine baktıklarında çeşit çeşit kurabiyeler görürler. Mete bir tane yemek ister fakat Niloya buna müsaade etmez. Bize ait olmayan bir şeyi izinsiz alamayız der. Bu sırada yanlarına elinde havucu ile bir tavşan gelir. Tavşanın havucu nereden aldığını merak edip onu takip etmeye başlarlar. Tavşanın peşinden koştururken Niloya bir şarkı söyler.

Ne arıyorsun fındık bahçesinde,
Yediğin şey havuç değil mi?
Havuçları nereden alıyorsun,
Yavaş zıpla çok hızlı koşuyorsun,
Senin değilse izin istemelisin,
İşte o zaman afiyetle yiyebilirsin,
Senin değilse elini sürmemelisin,
Gel o zaman bizimle oynayabilirsin,

En sonunda tavşanı bir havuç tarlasında bulurlar. Niloya yaramaz tavşan demek havuçları buradan izinsiz alıyorsun der. Bu sırada dedesi gelip tavşana bir havuç daha verir. Böylece çocuklar tavşanın izinsiz almadığını anlarlar. Mete’ nin aklı hala sepetteki kurabiyelerdedir. Niloya sahibinin izni olmadan onları yiyemeyiz, hadi gidip oyun oynayalım der. İki arkadaş sepetin etrafında oyun oynamaya başlarlar. Ama sepetteki lezzetli kurabiyeleri bir türlü akıllarından çıkaramazlar. Bu sırada annesi yanlarına gelip neden kurabiyelerinizi yemediniz diye sorar. Çocuklar şaşırıp o kurabiyeler bizim mi derler. Biz de izinsiz almak istemedik derler. Annesi böyle düşündüğünüz için aferin size der. Çocuklar afiyetle kurabiyelerini yerler.